تیستوی سبز انگشت

کتاب تیستوی سبز انگشت نوشتۀ موریس دروئون، داستان پسرکی به نام تیستو را به تصویر می‌کشد که انگشتان جادویی سبز کننده‌ای دارد و به هر چه که دست بزند سبز می‌شود و خیلی زود گلی می‌روید.

خلاصۀ داستان تیستوی سبز انگشت:

تیستوی سبزانگشت آینه است. آینه‌ای که پسرکی هشت ساله در برابر شما نگه می‌دارد تا نیمۀ تاریک خود، جنون جنگ، بی‌اخلاقی و تناقضتان را ببینید و شرمنده شوید. روایتی که در تمام تلخی و شیرینی‌اش به شما تلنگر می‌زند که شاید انسان یعنی همین کودکان و اینکه شاید کودک پس از «آدم بزرگ» شدنش دیگر انسان نیست.

داستان تیستوی سبز انگشت (Tistou of the green thumbs) قصۀ پسربچه‌ای به نام تیستو را بازگو می‌کند که کافی است انگشتانش به دانۀ یک گیاه برخورد کند تا به سرعت آن بذر به گیاهی سبز و زیبا تبدیل ‌شود.

تیستو که در یک خانوادۀ ثروتمند متولد شده، توصیه دیگران مبنی بر مدیریت کارخانۀ ساخت توپ‌های جنگی پدرش در بزرگسالی را نمی‌پذیرد چرا که نمی‌خواهد دیگران دنیا را با باورها و عقاید از قبل ساخته شدۀ خودشان به او بشناسانند. از این رو پدر و مادرش به این نتیجه می‌رسند که برای او یک معلم خصوصی بگیرند.

یک باغبان پیر به نام سبیلو تنها همدم و دوست اوست که به تیستو یاد می‌دهد با خاصیت منحصربه‌فرد انگشتانش تغییرات بزرگی در پیرامونش به وجود آورد. از این رو تیستو شروع به کار می‌کند و با رشد دادن گل و گیاه در باغ‌وحش، زندان، بیمارستان و محلۀ فقیرنشینان، زشتی‌ها را از بین می‌برد و به زیبایی تبدیل می‌کند.

اما خیلی زود این ماجراها می‌گذرد چرا که قرار است جنگی بزرگ بین کشورشان با کشور همسایه رخ بدهد و پدر تیستو باید توپ و اسلحه‌های بسیاری برای جنگ بسازد. در روز جنگ، یک اتفاق عجیب می‌افتد که هر دو کشور را شوکه می‌کند. تیستو وسایل نظامی کارخانۀ پدرش را دست‌کاری می‌کند و در دهانۀ توپ‌ها و لولۀ تفنگ‌ها گل می‌کارد تا از این طریق مانع وقوع جنگ شود…

با موریس دروئون بیشتر آشنا شویم:

موریس دروئون (Maurice Druon) سیاست‌مدار و نویسندۀ فرانسوی در سال 1918 در پاریس چشم به جهان گشود. او عضو آکادمی فرانسه شد و از سال 1985 تا 1999 در جایگاه دبیر دائمی این آکادمی به فعالیت پرداخت. دروئون تحت تأثیر عمویش ژوزف کسل، وارد عرصۀ ادبیات شد و آثاری همچون شاهان نفرین شده، گشتی‌های شبانه، تیستو سبز انگشتی و اسکندر کبیر را نوشت. او یکی از فعال‌ترین نویسندگان فرانسه به شمار می‌رفت که موفق به کسب جایزۀ کنگور از معتبرترین جوایز ادبی فرانسه شد.

اثر جاودانۀ او تیستوی سبز انگشت را از لحاظ اهمیت با کتاب مشهور شازده کوچولو در یک رده قرار داده‌اند. دروئون در سال 2009 و در 90 سالگی درگذشت.